Immunologiczna stymulacja nowotworow

Teoria immunologicznej stymulacji nowotworów mówi, że słaba reakcja immunologiczna może raczej pobudzać wzrost guza niż go hamować. Ponieważ każda reakcja immunologiczna musi najpierw być słaba, zanim stanie się mocniejsza, pierwszym rezultatem odpowiedzi immunologicznej na komórki nowotworowe jest ich stymulacja. Wydaje się interesujący fakt, że odporność immunologiczna typu komórkowego występuje dopiero u kręgowców. Chociaż zjawisko to nie jest jeszcze dokładnie zbadane, również nowotwory pojawiają się w rozwoju filogenetycznym dopiero u kręgowców. Może to być jedynie przypadek. Możliwe są również dwa przeciwstawne tłumaczenia tego faktu. Powstanie odporności komórkowej było potrzebne jako mechanizm hamujący powstawanie nowotworów. Jest jednak również prawdopodobne, że przypuszczalny brak nowotworów u bezkręgowców może być skutkiem nieposiadania przez nie odporności immunologicznej. Jest jeszcze jedna cecha, która w rozwoju filogenetycznym cechuje dopiero kręgowce: tracą one zdolności regeneracyjne. O ile u wielu bezkręgowców spotykamy się często z regeneracją całych kończyn czy narządów, o tyle u kręgowców należy to do rzadkości, a u dojrzałych ssaków tylko skóra, nerki i wątroba przejawiają pewne zdolności regeneracyjne. Jednakże w tych przypadkach jest to raczej proliferacja dojrzałych już tkanek, który to proces różni się zasadniczo od regeneracji kończyny np. u pewnych gatunków salamander. W tym ostatnim przypadku powstanie dojrzałej kończyny jest poprzedzone utworzeniem guzowatej nie zróżnicowanej tkanki, tzw. blastemy regeneracyjnej. Dopiero prężniej, w wyniku procesu dojrzewania i różnicowania się tej tkanki, dochodzi do utworzenia nowej kończyny.