Modernizm w architekturze

Modernizm w architekturze możemy definiować jako dość ogólne określenie różnorodnych nurtów w światowej architekturze, które dynamicznie rozwijały się w latach 1918-1975. Architektura modernistyczna zakładała totalne, całkowite odejście od tak zwanych stylów historycznych. Modernizm to odejście również od wszelakiej stylizacji. Architektura modernistyczna bazuje na koncepcji, której istotą jest, aby tworzyć projekty na nowatorskiej metodzie twórczej, która niejako wywodzi formę oraz funkcję tudzież samą konstrukcję budynku niemalże jedynie z istniejących już tzw. materialnych uwarunkowań.

Trzeba też pamiętać, że architekci modernistyczni z reguły zakładali, że o pięknie i artyzmie budynku stanowi przede wszystkim jego funkcjonalność. Najważniejsze dla nich było to, aby dostatecznie spełnić wymogi funkcji, którą to ma potem pełnić gotowy już do użytku obiekt. Forma wynika z funkcji – brzmi jedno z najbardziej nośnych haseł modernistycznych architektów.

Jednocześnie trzeba nadmienić, iż ruch postępowo-nowoczesny w architekturze (czyli modernizm) nie był zjawiskiem zupełnie jednorodnym. W jego obrębie funkcjonowały różne nurty, których ideologia nie zawsze była identyczna.