Epidemiologia nowotworow

Epidemiologia jest nauką o rozpowszechnieniu i uwarunkowaniach występowania chorób wśród ludzi. Wyróżnia się dwa główne kierunki badań epidemiologicznych, a mianowicie: ?opisowe” i ?analityczne”. Badania opisowe mają na celu określenie zachorowalności, chorobowości i zgonów z powodu nowotworów w zależności od wieku, płci, rasy, obyczajów, położenia geograficznego, narażenia zawodowego itp. Badania ?analityczne” i doświadczalne służą weryfikacji zależności przyczynowych głównie przez sprawdzenie hipotez wyprowadzonych z badań opisowych. Badania epidemiologiczne w onkologii rozwinęły się szerzej dopiero po II wojnie światowej. Systematycznie gromadzone dane o zachorowalności na nowotwory pozwalają na uchwycenie zmian w sytuacji epidemiologicznej oraz dają podstawę organizacji działań leczniczych i profilaktycznych. W Polsce od 1951 r. istnieje obowiązek zgłaszania każdego przypadku choroby nowotworowej, jednak zaledwie ok. 50^o nowotworów rozpoznawanych jest histologicznie. Zachorowalność na nowotwory w Polsce według danych Instytutu Onkologii w Warszawie z 1975 r. wynosiła średnio rocznie ok. 220/100 000 ludności. Wartość ta, odniesiona do aktualnej liczby mieszkańców naszego kraju, odpowiada ok. 80 000 nowych zachorowań na nowotwory w ciągu roku. Współczynnik zgonów wynosi średnio 160/ /100 000, czyli ok. 55 000 chorych umiera rocznie w Polsce z powodu nowotworów złośliwych. Polskę charakteryzuje wzrost zachorowań na raka płuc, niska, lecz wzrastająca, zachorowalność na raka jelita grubego, sutka, trzonu macicy i stercza, stosunkowo wysoka, ale z tendencją do obniżania się, zachorowalność na raka żołądka i szyjki macicy.