Krew z krwotoku

Krew znajdująca się w wyniku krwotoku poza naczyniami, w obrębie tkanek, jest tu ciałem obcym i wyzwala z ich strony odczyn. Wokół niej gromadzą się komórki żerne, rozpuszczające i wchłaniające składniki krwi. Dzięki działalności fagocytów może dojść do całkowitej likwidacji wylanej krwi. Z fagocytozą wiąże się również przemiana hemoglobiny w hemosyderynę, która, jak już wspomniano, może pozostać w tkankach po rozpadzie komórek żernych. Zdarza się jednak czasami, że wylana krew nie ulega łatwo rozpuszczeniu i wchłanianiu. Wówczas dołącza się inny jeszcze odczyn ze strony tkanek, prowadzący do tzw. organizacji. Odczyn ten polega na rozplemie młodych komórek mezenchymalnych oraz komórek śródbłonka naczyń, sąsiadujących ze skrzepem, i na wrastaniu ich w obręb skrzepu. Fibroblasty znajdujące się wśród komórek mezenchymalnych wytwarzają włókna kolagenowe. Włókien tych stale przybywa, wypełniają w końcu całą przestrzeń, zajmowaną uprzednio przez wylaną krew i w ten sposób dochodzi do rozwoju włóknistej tkanki łącznej w miejscu skrzepu, a więc do jego organizacji. Ostatecznie pozostaje włóknista tkanka łączna, która w obrębie tkanek i narządów może ulegać dalej zmianom szklistym, dając bliznę, natomiast w obrębie jam surowiczych tworzy zrosty. Inaczej przebiega sprawa w przypadku ogniska krwotocznego. Ognisko takie powstaje najczęściej w mózgu oraz w trzustce, w której tkankę uszkodzoną przez wylaną krew rozpuszczają enzymy trawienne. W mózgu ognisko krwotoczne składa się z trzech warstw. Środek jego zajmuje krew, dalej ku obwodowi znajduje się postrzępiona tkanka glejowa zmieszana z krwią. Ostatnią, obwodową, warstwę stanowi uciśnięta przez wylaną krew tkanka mózgowa. Taki obraz warstwowy ogniska krwotocznego wyraźnie tłumaczy objawy kliniczne.