Nie ulega najmniejszej wątpliwości, że najistotniejszym, a zarazem podstawowym budulcem wykorzystywanym w kreacji obiektów w architekturze romańskiej był kamień. Niewątpliwie budulca tego używano zdecydowanie najczęściej i najchętniej.
Ważkim aspektem, a równocześnie cechą charakterystyczną budowli romańskich był ich obronny charakter, wynikający zaiste bezpośrednio z ducha czasów, w jakim obiekty te wznoszono. Defensywną specyfikę tych budowli doprawdy nietrudno zauważyć, gdyż przejawia się ona chociażby w zewnętrznej prezencji. Swoją drogą sama kompozycja bryły też wyraźnie sugeruje nam obronny charakter tych średniowiecznych budynków.
Niewątpliwie architektura romańska cechuje się względnie dużą surowością. Chodzi tu o pewną ciężkość oraz toporność brył różnorodnych budynków. W oczy rzucają się na pewno grube mury, jak również dość nieduże otwory okienne. Dotyczy to też otworów drzwiowych. Niesłychanie charakterystyczne dla stylu romańskiego są również masywne – a nie strzeliste jak w przypadku gotyku – wieże.
